1)ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΕΠΙΧΕΙΛΙΟΥ ΕΡΠΗΤΑ ΚΑΙ ΣΤΟΜΑΤΙΚΩΝ ΑΦΘΩΝ
Άφθες είναι ελκώσεις (πληγές) στο στόμα, οι οποίες πονάνε πολύ και υποτροπιάζουν (εμφανίζονται δηλ. επανειλημμένα) μέσα σε χρονικό διάστημα, που κυμαίνεται από ημέρες, μήνες ή ακόμα και χρόνια. O λόγος για τον οποίο πολλοί άνθρωποι ταλαιπωρούνται από τις άφθες είναι άγνωστος, αν και κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις. H επικρατέστερη άποψη είναι ότι πρόκειται για ένα αυτοάνοσο νόσημα. O οργανισμός δηλαδή δεν αναγνωρίζει το βλεννογόνο του στόματος ως δικό του και του επιτίθεται. Tο αποτέλεσμα της επίθεσης είναι οι άφθες. Παρότι τα ακριβή αίτια παραμένουν άγνωστα, οι ειδικοί έχουν διαπιστώσει ότι η κληρονομικότητα είναι ένας βασικός παράγοντας για την εμφάνιση του προβλήματος. Eάν ο γονιός ενός παιδιού ταλαιπωρείται από άφθες, τότε το παιδί έχει 50% πιθανότητες να παρουσιάσει το ίδιο πρόβλημα. Eπίσης, έχει παρατηρηθεί ότι οι άφθες εμφανίζονται συχνότερα στις γυναίκες και στα παιδιά. Συνήθως, όμως, μετά τα 30 μειώνονται η συχνότητα και η ένταση εμφάνισής τους.
Mε δεδομένο ότι υπάρχει η προδιάθεση για την εμφάνιση αυτών των μικρών πληγών στο στόμα, ορισμένες καταστάσεις μπορούν να ενεργοποιήσουν το μηχανισμό εκδήλωσής τους, όπως:
● Ένας τραυματισμός στο στόμα. Aκόμη και μία ένεση από τον οδοντίατρο μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα για την εμφάνιση μίας άφθας στο σημείο της ένεσης.
● Oι έντονες συγκινήσεις και το στρες.
● H κακή στοματική υγιεινή.
Υπάρχου 3 μορφές :
Oι μικρές άφθες: H διάμετρός τους δεν ξεπερνά τα 1-2 χιλιοστά. Συνήθως υποχωρούν από μόνες τους μετά από 1-2 εβδομάδες. Eίναι οι άφθες που παρουσιάζονται με τη μεγαλύτερη συχνότητα. Oι μεγάλες άφθες: H διάμετρός τους μπορεί να φτάνει τα 1-2 εκατοστά, ενώ περιφερικά της πληγής ο βλεννογόνος είναι διογκωμένος και πρησμένος. Συνήθως επιμένουν περισσότερο καιρό σε σχέση με τις μικρές άφθες, περίπου 1-2 μήνες. Όταν επουλώνονται,
αφήνουν ουλές στο στόμα, γεγονός που συχνά επηρεάζει την κινητικότητα του στόματος (η ουλή τραβάει το δέρμα).
Oι άφθες αυτές (ερπητόμορφα αφθώδη έλκη) είναι πολύ μικρές, σαν κεφαλή καρφίτσας. Παρουσιάζονται όμως σε ομάδες, π.χ. 30-40 άφθες συγκεντρωμένες στην ίδια περιοχή του στόματος. Aν και μοιάζουν με τις πληγές του έρπητα, δεν οφείλονται στον ιό του έρπητα. Παρά το μικρό τους μέγεθος, είναι επώδυνες. Δυσκολεύουν την κατάποση, ακόμη και την ομιλία. H επούλωσή τους είναι γρήγορη (συνήθως διαρκεί 3-4 μέρες), αλλά στο μεταξύ εμφανίζονται νέα έλκη, δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο, που μπορεί να διαρκέσει ακόμη και ένα μήνα (κατά μέσο όρο). Oι άφθες είναι μικρές στρογγυλές πληγές που καλύπτονται από μια άσπρη μεμβράνη, ενώ γύρω από αυτήν ο βλεννογόνος είναι ερεθισμένος και κόκκινος. Eμφανίζονται αποκλειστικά στο εσωτερικό του στόματος και συχνότερα στα χείλη, στη γλώσσα, κάτω από τη γλώσσα και στα μάγουλα, δηλαδή στα σημεία του στόματος που κινούνται και όχι, λόγου χάρη, στον ουρανίσκο. Συνήθως παρουσιάζονται περισσότερες από μία άφθες.
Tα συμπτώματα που συνοδεύουν τις άφθες είναι: Πόνος μικρής ή μεγάλης έντασης στο σημείο της πληγής. Oρισμένες φορές ο πόνος μπορεί να επεκταθεί κάτω από το σαγόνι, στους λεμφαδένες. Δυσκολία στην κατάποση. Tο σύμπτωμα αυτό είναι πιο έντονο όταν οι άφθες εμφανίζονται στο πίσω μέρος του στόματος, στο φάρυγγα ή στις αμυγδαλές.
H σωστή αντιμετώπιση.
● Όταν οι άφθες είναι μικρές και λίγες, π.χ. 1-2, τότε η αντιμετώπιση είναι τοπική (αναισθητικές ή κορτιζονούχες αλοιφές, πλύσεις
της στοματικής κοιλότητας με ήπια αντισηπτικά για την αποφυγή επιμόλυνσης, χάπια που λιώνουν στο στόμα κτλ.).
● Aν οι άφθες είναι μικρές αλλά πολλές και ο πόνος είναι έντονος, συνιστάται η λήψη φαρμάκων από το στόμα, κυρίως
κορτιζονούχων. Στις μεγάλες άφθες μπορεί να γίνει και ένεση κορτιζόνης στο σημείο της πληγής.
● Οι πλύσεις με σοδόνερο, χλιαρό χαμομήλι, αλατόνερο ή με ένα ήπιο αντισηπτικό διάλυμα είναι ένας τρόπος για να αποφύγετε την επιμόλυνση του στόματος, όχι όμως και για να αντιμετωπίσετε τις άφθες. Mε αυτές τις μεθόδους ουσιαστικά καθυστερείτε την επίσκεψη στο γιατρό, εφόσον αντέχετε τον πόνο.
● Για την αντιμετώπιση του προβλήματος δεν υπάρχουν οριστικές λύσεις. Mόνο στην περίπτωση που οι άφθες σχετίζονται με την αναιμία το πρόβλημα υποχωρεί, εφόσον αντιμετωπιστεί η αναιμία. Για τις υπόλοιπες περιπτώσεις, η κύρια φαρμακευτική αντιμετώπιση συνίσταται στη χορήγηση κορτιζόνης: καταπραΰνει τον πόνο, επισπεύδει το χρόνο επούλωσης και μειώνει τη συχνότητα και την ένταση με την οποία εμφανίζονται οι άφθες.
Ο έρπης στα χείλη, προκαλείται από τον ιο απλού έρπητα τύπου 1 (HSV 1). Είναι μια πολύ συχνή μόλυνση που
επηρεάζει μεγάλο αριθμό ανθρώπων.
Υπολογίζεται ότι 90% των ενηλίκων έχουν στο αίμα τους αντισώματα κατά του ιού HSV. Οι περισσότεροι άνθρωποι μολύνονται με τον ιό πριν απότην ηλικία των 20 ετών. Είναι δυνατό η αρχική μόλυνση να μην προκαλεί συμπτώματα ή να περνά απαρατήρητη. Ωστόσο ο ιός δεν φεύγει και παραμένει στους νευρικούς ιστούς του προσώπου.Κάτω από ορισμένες συνθήκες, ο ιός επαναδραστηριοποιείται. Κατά την επαναδραστηριοποίηση του ιού, προκαλείται
εξάνθημα συνήθως στην ίδια περιοχή. Η μόλυνση μπορεί να προκαλεί λιγότερο οδυνηρό επεισόδιο από ότι μπορεί να ήταν αρχικά. Οι λόγοι που ευνοούν την επαναδραστηριοποίηση του ιού HSV 1 και τα επαναλαμβανόμενα επεισόδια επιχείλιου έρπητα είναι: Στρες, συναισθηματική ή σωματική καταπόνηση, περίοδος (έμμηνος ρύση, ορμονικές αλλαγές), πυρετός από ασθένεια, έκθεση στον ήλιο, γρίπη, κρυολόγημα, άλλη μολυσματική νόσος, μείωση της άμυνας του οργανισμού.
Υπάρχουν δύο μορφές ιού του απλού έρπητα, ο τύπος 1 και 2 (HSV 1 και HSV 2). Συνήθως ο ιός τύπου 1 προκαλεί μολύνσεις στα χείλη, στόμα ή πρόσωπο. Ο ιός τύπου 2 συνήθως προκαλεί έρπητα των γεννητικών οργάνων και της περιγεννητικής περιοχής.
Ωστόσο και οι δύο μορφές του ιού μπορεί να προκαλέσουν μολύνσεις στην περιοχή του προσώπου ή των γεννητικών οργάνων.
Ο ιός του έρπητα είναι πολύ μεταδοτικός. Κάποιος μπορεί να μολυνθεί από ένα άλλο άτομο που έχει ενεργό μόλυνση. Το σάλιο και η επαφή με φυσαλίδα του εξανθήματος, είναι συνήθεις τρόποι μετάδοσης του ιού. Η μετάδοση του ιού
διευκολύνεται από την κοινή χρήση σκευών της κουζίνας, πετσέτες, ξυραφάκια, άλλα προσωπικά είδη και από την άμεση επαφή με τη μολυσμένη περιοχή. Η σεξουαλική επαφή με μολυσμένο άτομο που έχει ενεργό βλάβη, στο στόμα ή στα γεννητικά όργανα, είναι αιτία μετάδοσης του ιού του έρπητα. Μετά από τη μετάδοση του ιού, τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται συνήθως εντός μίας έως δύο εβδομάδων. Σπανιότερα μπορεί να πάρει έως τρεις εβδομάδες. Το εξάνθημα του επιχείλιου έρπητα, διαρκεί από 7 έως 10 ημέρες και στη συνέχεια υποχωρεί. Οι επαναλαμβανόμενες μολύνσεις, εντοπίζονται στο ίδιο σημείο όπως αρχικά ή κοντά σε αυτό.
Τα προειδοποιητικά συμπτώματα του επερχόμενου εξανθήματος είναι αίσθημα καύσου, μυρμήγκιασμα, αυξημένη ευαισθησία, πόνος και φαγούρα που εγκαθίστανται στην περιοχή που θα εμφανιστεί η μόλυνση περίπου από 2 μέρες πριν. Κάποτε συνοδεύονται και από ήπιο πυρετό.Το χαρακτηριστικό εξάνθημα του επιχείλιου έρπητα, αποτελείται από μικρές φυσαλίδες που είναι γεμάτες με διαυγές κιτρινωπό υγρό και οι οποίες είναι συσσωρευμένες σε ερυθηματώδη βάση του δέρματος. Οι χαρακτηριστικές αυτές φυσαλίδες μπορεί να εντοπισθούν πάνω ή γύρω από τα χείλη, στο στόμα, στα ούλη, στα ρουθούνια, στο πιγούνι ή ακόμη στα δάκτυλα. Στην περιοχή του εξανθήματος υπάρχει πόνος.Οι φυσαλίδες μπορεί να συμπτυχθούν σε μια μεγαλύτερη και να σπάσουν αφήνοντας υγρό να φεύγει. Στη συνέχεια δημιουργούνται εφελκίδες που όταν φεύγουν αποκαλύπτουν το δέρμα χρώματος ροζ που αποκαθίσταται. Η συνολική διάρκεια των σημείων και συμπτωμάτων μέχρι την πτώση των εφελκίδων, κυμαίνεται από 7 μέχρι 10 μέρες. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η μόλυνση με τον έρπητα, υποχωρεί από μόνη της χωρίς ειδική θεραπεία.
Ωστόσο σε ασθενείς με μειωμένη άμυνα του οργανισμού τους (ανοσοκαταστολή) λόγω χρόνιας ασθένειας, καρκίνου, AIDS, διαβήτη ή λόγω φαρμάκων που τους χορηγούνται (χημειοθεραπεία, ανοσοκατασταλτικά), η κλινική εικόνα μπορεί να είναι σοβαρότερη και υπάρχει και κίνδυνος εξάπλωσης του ιού. Στις περιπτώσεις αυτές πιθανόν να επιβάλλεται η χορήγηση ειδικού αντιικού φαρμάκου όπως η ακυκλοβίρη. Οι φυσαλίδες του έρπητα, μπορούν σε σπάνιες περιπτώσεις να επιμολυνθούν με βακτηρίδια γεγονός που απαιτεί χορήγηση αντιβίωσης.
Μια άλλη σοβαρή πιθανή επιπλοκή, είναι η εξάπλωση του ιού στα μάτια και η μόλυνση τους. Ο έρπης στο μάτι προκαλεί κοκκίνισμα, πόνο και έλκος του κερατοειδούς χιτώνα.
2)ΕΚΤΟΜΗ ΧΑΛΙΝΩΝ
Ο χαλινός είναι μία μικρή πτύχωση ιστού, η οποία περιορίζει την κίνηση ενός οργάνου του σώματος και το προστατεύει κατ’ αυτόν τον τρόπο από τραυματισμούς. Μέσα στη στοματική κοιλότητα υπάρχει ο χαλινός της γλώσσας, που βρίσκεται στο κάτω μέρος της, ο χαλινός του άνω χείλους και ο χαλινός του κάτω χείλους που αποκαλύπτονται μόλις τραβήξουμε το αντίστοιχο χείλος προς τα έξω και οι χαλινοί των παρειών, οι οποίοι συγκρατούν τις παρειές επάνω στα οστά των γνάθων, συνδέοντάς τες με τα ούλα.
Πιο συγκεκριμένα, χαλινεκτομή γίνεται στις παρακάτω περιπτώσεις: Όταν έχουμε βραχύ χαλινό του χείλους και μάλιστα τις περισσότερες φορές του άνω χείλους. Όταν ο χαλινός αυτός είναι βραχύς, δεν δυσκολεύει απλώς τις κινήσεις του άνω χείλους, αλλά ταυτόχρονα οι κινήσεις αυτές τραβάνε τα κεντρικά δόντια της άνω γνάθου και δημιουργούν ένα κενό ανάμεσα τους με αποτέλεσμα να χρειάζεται ορθοδοντική θεραπεία, ή να κινδυνεύει το αποτέλεσμα μιας ήδη τελειωμένης ορθοδοντικής θεραπείας. Γι’ αυτό το λόγο, οι περισσότερες παραπομπές για χαλινεκτομή του άνω χείλους γίνονται από Ορθοδοντικούς. Όταν ο χαλινός της γλώσσας είναι βραχύς και δημιουργεί προβλήματα στην ομιλία και
στην άρθρωση. Όταν κάποιος από τους χαλινούς εμποδίζει την τοποθέτηση μιας κινητής προσθετικής εργασίας (οδοντοστοιχίας). Σπανιότερα χαλινεκτομή γίνεται επίσης για αισθητικούς λόγους κτλ. Η χαλινεκτομή στο οδοντιατρείο μου γίνεται με διοδικό Laser της εταιρίας FOTONA .
Η επέμβαση είναι σχεδόν τελείως αναίμακτη, γίνεται με ελάχιστη τοπική αναισθησία (μπορεί να γίνει ακόμα και με λίγο αναισθητικό spray), και η διάρκεια της δεν ξεπερνά τα 2-3 λεπτά. Την ώρα της επέμβασης, το ίδιο το Laser αποστειρώνει το χειρουργικό πεδίο, ασκώντας ταυτόχρονα την ισχυρή αναπλαστική του δράση στους ιστούς. Μετά την επέμβαση δεν υπάρχει πόνος ή αιμορραγία και δεν χρειάζονται ράμματα ή οποιαδήποτε φαρμακευτική αγωγή. Ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει άμεσα στις
ασχολίες του και η μόνη οδηγία που του δίνεται είναι να αποφεύγει κάποιες τροφές (κυρίως όξινες) για μερικές ημέρες. Μετά από λίγες ημέρες (συνήθως 3-4), το σημείο της επέμβασης έχει επουλωθεί πλήρως και δεν αφήνει σημάδια ή ουλές.
3)ΟΥΛΕΚΤΟΜΗ
Η ουλεκτομή , είναι μία αισθητική οδοντιατρική θεραπεία που χρησιμοποιείται για τη βελτίωση της
γενικής εμφάνιση των δοντιών ενός ατόμου. Είναι μία απλή σχετικά χειρουργική επέμβαση στο
περιοδόντιο. Είναι η αφαίρεση τμήματος των ούλων που περιβάλλουν ένα η περισσότερα δόντια.
Αφαιρούνται ιστοί που πάσχουν ή μπορεί να είναι αναγκαίο για να «καθίσει» σωστά μία ακίνητη
προσθετική εργασία. Βέβαια χρησιμοποιείται επίσης και για τη βελτίωση της αισθητικής εικόνας
του ασθενούς. Πολλές φορές τα ούλα μας δεν είναι συμμετρικά. Χρησιμοποιείται επίσης σε
περιπτώσεις όπου το άτομο έχει «το χαμόγελο των ούλων». Αυτή είναι μια κατάσταση κατά την
οποία τα ούλα καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος των δοντιών, συνήθως στα μπροστινά δόντια, και τα
δόντια φαίνονται πολύ μικρά έτσι επηρεάζει την επιθυμία του ατόμου να χαμογελάσει και την
αυτοπεποίθησή του.
Μπορεί να έχουμε τα τέλεια δόντια άλλα αν τα ούλα που τα περιβάλουν δεν είναι σε συμμετρία, το
αισθητικό αποτέλεσμα δεν είναι το επιθυμητό γιατί δεν αναδεικνύεται η οδοντοστοιχία μας όπως
πρέπει.
Τις περισσότερες φορές χρειάζεται μόνο τοπικό αναισθητικό και πραγματοποιείται σε μία συνεδρία.
Η διαδικασία της επούλωσης είναι γρήγορη και απλή και οι τρόποι πραγματοποίησης της είναι με
νυστέρι ή lazer.
Μην ξεχνάτε όμως για να πραγματοποιηθεί αυτή η θεραπεία πρέπει πρώτα να έχει προηγηθεί
θεραπεία ουλίτιδας – περιοδοντίτιδας. Δε νοείται όμορφο χαμόγελο με ούλα σε φλεγμονή (έντονα
κόκκινα που ματώνουν στο άγγιγμα).
4)ΕΝΔΟΔΟΝΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ με Laser
Τα διοδικά laser μπορούν να χρησιμοποιηθούν για απονευρώσεις λόγο βακτηριοκτόνου δράσης ,
ειδικά στη ρίζα του δοντιού που χρειάζεται να καθαρισθεί από τα μικρόβια που την έχουν
αποικίσει .Μέχρι πρότινος στην απονεύρωση καθαρίζαμε το δόντι με χημικά μέσα . Σήμερα
μπορούμε να το κάνουμε αυτό με το διοδικό laser του οποίου η οπτική ίνα και στα βαθύτερα
στρώματα του δοντιού που είναι πιθανός ποτισμένα με μικρόβια .Σε όλη αυτή τη διαδικασία ο πόνος
απουσιάσει ή είναι ελάχιστος και έτσι συχνά δεν απαιτείται αναισθησία .
Η απονεύρωση με λέιζερ έχει αρκετά πλεονεκτήματα:
Μειώνει την χορήγηση αντιβιοτικών στον ασθενή. Μειώνει τον χρόνο θεραπευτικής αποκατάστασης
στο οδοντιατρείο. Εξασφαλίζει στον ασθενή ένα σίγουρο και γρήγορο αποτέλεσμα.
5)ΠΕΡΙΟΔΟΝΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η αθεράπευτη ουλίτιδα μπορεί να οδηγήσει σε μία φλεγμονώδη νόσο πού ονομάζεται
περιοδοντίτιδα . Στη νόσο αυτή η φλεγμονή δεν εντοπίζεται μόνο στα ούλα αλλά έχει επεκταθεί και
κάτω από αυτά . Τα ούλα αποκολλούνται από τα δόντια με αποτέλεσμα τη δημιουργία θυλάκων
( κοιλότητες σε σχήμα τσέπης ) στους οποίους συσσωρεύονται μικρόβια . Τα μικρόβια παράγουν
τοξίνες και καταστρέφουν τους ιστούς γύρω από τα δόντια και κυρίως το κόκκαλο πού τα στηρίζει .
Έτσι τα δόντια αρχίζουν να κουνιούνται με τραγική κατάληξη την απώλεια τους.
Η περιοδοντίτιδα όπως και η ουλίτιδα είναι κυρίως μικροβιακής αιτιολογίας . Όλοι λοιπόν οι
παράγοντες πού ευνοούν την ανάπτυξη της μικροβιακής πλάκας , όπως η κακή στοματική υγιεινή , η
πέτρα , τα στραβά δόντια , οι κακότεχνες προσθετικές εργασίες κ.ά. μπορούν να παίξουν
επιβαρυντικό ρόλο στη δημιουργία περιοδοντίτιδας. Ωστόσο, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που
συμβάλλουν στην εμφάνισή της, όπως:
- Οι ορμονικές μεταβολές που συμβαίνουν στη διάρκεια της εγκυμοσύνης, στην εφηβεία, στην εμμηνόπαυση και στη διάρκεια της έμμηνης ρήσης αυξάνουν την ευαισθησία των ούλων κι έτσι αναπτύσσεται πιο εύκολα η ουλίτιδα.
- Κάποιες ασθένειες ενδέχεται να επηρεάσουν την κατάσταση των ούλων, όπως ο καρκίνος ή ο HIV, που διαταράσσουν τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Ο διαβήτης, επίσης, επειδή διαταράσσει την ικανότητα του οργανισμού να μεταβολίζει τα σάκχαρα, αυξάνει τον κίνδυνο να προσβληθεί ο ασθενής από φλεγμονές κάθε είδους, συμπεριλαμβανομένης της περιοδοντίτιδας.
- Μερικά φάρμακα επηρεάζουν την υγεία της στοματικής κοιλότητας γιατί μειώνουν τη ροή σάλιου, το οποίο προστατεύει τα δόντια και τα ούλα. Φάρμακα όπως το αντιεπιληπτικό Dilantin και τα Procardia και Adalat για τη στηθάγχη μπορεί να προκαλέσουν αφύσικη ανάπτυξη του ιστού των ούλων.
- Οι κακές συνήθειες όπως το κάπνισμα δεν επιτρέπουν στα ούλα να αποκατασταθούν τόσο καλά από μόνα τους.
- Η παραμέληση της στοματικής υγιεινής διευκολύνει την εκδήλωση της περιοδοντίτιδας. Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό το καθημερινό βούρτσισμα και η χρήση οδοντικού νήματος.
- Το οικογενειακό ιστορικό ουλίτιδας μπορεί να συντελεί στην εκδήλωση περιοδοντίτιδας.
Η περιοδοντίτιδα μπορεί να εξελίσσεται χωρίς πόνο και να δίνει ελάχιστα ορατά συμπτώματα,
ακόμη και στα τελευταία στάδια. Παρά ταύτα, η νόσος δίνει κάποια προειδοποιητικά σημάδια.
Υπάρχουν συμπτώματα που παραπέμπουν σε κάποια μορφή της νόσου, αν και συνήθως είναι
δυσδιάκριτα, π.χ.:
- Ούλα που ματώνουν κατά το βούρτσισμα ή μετά το βούρτσισμα
- Κόκκινα, πρησμένα ή ευαίσθητα ούλα
- Επίμονη κακοσμία του στόματος ή άσχημη γεύση
- Υποχώρηση ούλων
- Δημιουργία μεγάλων διάκενων ανάμεσα στα δόντια και στα ούλα
- Χαλάρωση, κούνημα ή μετατόπιση των δοντιών
- Αλλαγές στη σύγκλειση των δοντιών ή αλλαγές στην εφαρμογή κάποιας γέφυρας.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Στόχος της περιοδοντικής θεραπείας είναι να διευκολύνει την επανασυγκόλληση των υγιών ούλων
στα δόντια, ώστε να μειώσει το οίδημα, το βάθος των σχισμών και τον κίνδυνο φλεγμονής, καθώς
και να σταματήσει την πρόοδο της νόσου. Η θεραπεία εξαρτάται από το στάδιο της νόσου, από το
πώς ανταποκρίθηκε ο ασθενής σε τυχόν προηγούμενη θεραπεία και από τη γενικότερη κατάσταση
της υγείας του. Οι θεραπευτικές επιλογές καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα, από τη μη χειρουργική
αντιμετώπιση για τον έλεγχο της ανάπτυξης των βακτηρίων μέχρι τη χειρουργική επέμβαση για την
αποκατάσταση των συνδετικών ιστών.
Η σημαντικότερη παράμετρος στη θεραπεία της περιοδοντίτιδας, είναι η ευαισθητοποίηση και η συμμετοχή του ίδιου του ασθενή. Ο ασθενής πρέπει να συνειδητοποιήσει την πραγματική αξία της διατήρησης των δοντιών του στο στόμα και πρέπει να δώσει την απαιτούμενη σημασία στη στοματική του υγιεινή. Και αυτή ακριβώς η στοματική υγιεινή (βούρτσισμα των δοντιών και μεσοδόντια βουρτσάκια ) αποτελεί το 50% της θεραπείας της ουλίτιδας και της περιοδοντίτιδας. Το υπόλοιπο 50% είναι δουλειά του οδοντίατρου.
Στην περιοδοντίτιδα βασικός στόχος της θεραπείας είναι να σταματήσει η εξέλιξη της νόσου και να έχουμε και κάποιο βαθμό οστικής ανάπλασης. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αν έχουμε ήδη μεγάλο βαθμό οστικής απώλειας, μπορεί η ανάπλαση να καλύψει ένα μέρος της, αλλά όχι όλο. Παρ’ όλα αυτά, με τη διατήρηση της στοματικής υγιεινής και τις τακτικές επισκέψεις στον οδοντίατρο για καθαρισμό και επανεξέταση, έχουμε ένα καλό θεραπευτικό αποτέλεσμα και την επίτευξη του βασικού μας στόχου που είναι η διατήρηση των δοντιών του ασθενή στο στόμα και ένα αρκετά υγιές χαμόγελο.
Ο σύγχρονος οδοντίατρος διαθέτει στο οπλοστάσιο του ένα ακόμα πολύ ισχυρό και αποτελεσματικό όπλο το LASER για την καταπολέμηση των παθήσεων του περιοδοντίου.
Στη θεραπεία της περιοδοντίτιδας , χρησιμοποιούμε συνήθως τα διοδικά Laser. Αυτά είναι Laser μαλακών ιστών και το μονοχρωματικό φως που παράγουν απορροφάται έντονα από τις χρωστικές και την αιμοσφαιρίνη. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα σχεδόν όλη η ευεργετική τους ενέργεια να απορροφάται από τους μαλακούς ιστούς, όπως τα ούλα, καθώς και από το αίμα. Ολα τα είδη των Laser, έχουν πλήρη μικροβιοκτόνο δράση (κυριολεκτικά αποστειρώνουν την περιοχή όπου δρουν), και μεγάλη αναπλαστική επίδραση πάνω στους ιστούς. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι κάνοντας θεραπεία με το Laser μετά τον συνηθισμένο καθαρισμό, έχουμε τρία επιπλέον πλεονεκτήματα:
- α) σκοτώνουμε όλα τα παθογόνα μικρόβια που βρίσκονται κάτω από τα ούλα και τα οποία προκαλούν την ουλίτιδα,
- β) σταματάμε αμέσως το μάτωμα των ούλων και τις φλεγμονές
- γ) έχουμε σχεδόν άμεση επαναπρόσφυση των ούλων, άρα γερά και υγιή ούλα.
Aφού γίνει ο καθαρισμός και η υποουλική απόξεση (αφαίρεση της υποουλικής τρυγίας από την επιφάνεια της ρίζας – φρεσκάρισμα της επιφάνειας της ρίζας του δοντιού – αφαίρεση του φλεγμονώδους επιθηλίου / αποεπιθηλιοποίηση και φρεσκάρισμα της εσωτερικής επιφάνειας των ούλων) με τις συμβατικές μεθόδους, στη συνέχεια χρησιμοποιούμε ένα Laser μαλακών ιστών, που είναι το πιο αποτελεσματικό από όλα. Το στάδιο της θεραπείας με το Laser είναι ανώδυνο και δεν χρειάζεται αναισθησία. Χρησιμοποιώντας το Laser, μετά τη συμβατική θεραπεία, έχουμε επιπλέον πολλά σημαντικά πλεονεκτήματα. Κατ’ αρχήν έχουμε ακόμα καλύτερη αποεπιθηλιοποίηση που οδηγεί σε πολύ ταχύτερη και ανώδυνη επαναπρόσφυση των ούλων επάνω στη ρίζα του δοντιού και μείωση της κινητικότητας των δοντιών. Φυσικά έχουμε σταμάτημα του ματώματος των ούλων και εξάλειψη της φλεγμονής. Επίσης έχουμε πλήρη αποστείρωση της ουλοδοντικής σχισμής και των θυλάκων. Και μάλιστα όχι μόνο επιφανειακά, αλλά σε βάθος, καθώς η θεραπευτική ενέργεια των Laser που διεισδύει τόσο βαθειά μέσα στους ιστούς, έχει ταυτόχρονα και πολύ μεγάλη αναπλαστική δράση επάνω στο οστό. Με απλά λόγια, η ενέργεια του Laser “ξυπνάει” τους οστεοβλάστες που με τα χρόνια έχουν αδρανήσει, και τους ωθεί να ξαναγίνουν “εργατικοί” και να παράγουν ακόμα περισσότερο οστό από ότι θα παρήγαγαν με τη συμβατική θεραπεία. Δηλαδή, με τη χρήση του Laser, έχουμε άμεσο σταμάτημα του ματώματος των ούλων, πάρα πολύ γρήγορη επαναπρόσφυση των ούλων, εξάλειψη της φλεγμονής και μείωση της κινητικότητας των δοντιών, αλλά κυρίως ταχύτερη και σημαντικά μεγαλύτερη οστική ανάπλαση, δηλαδή ουσιαστική στήριξη των δοντιών και αξιόπιστη διατήρηση τους στο στόμα. Έτσι και πάλι ο ασθενής, δεν χρειάζεται να φέρει το αποτέλεσμα όπως συμβαίνει με τις συμβατικές μεθόδους θεραπείας, αλλά απλά να το διατηρήσει με τη στοματική υγιεινή και τις τακτικές επανεξετάσεις στον οδοντίατρο.
Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε συχνά να αποφύγουμε χειρουργικές επεμβάσεις, και αρκετές φορές να διατηρήσουμε δόντια που θεωρούνταν χαμένα. Φυσικά η επιλογή του κατάλληλου για κάθε περίπτωση θεραπευτικού πρωτόκολλου, πρέπει πάντοτε να είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας και συνεννόησης του εξειδικευμένου οδοντιάτρου με τον ενημερωμένο και ευαισθητοποιημένο ασθενή.